Vogelbelevenissen en andere zaken

Deze blog was ik vergeten af te maken. De toen gemaakte foto's zijn de moeite waard om te tonen. Op de eerste en tweede ochtend gingen we weer naar de Jan van Genten rots. Daar heb ik geprobeerd om landende Jan van Genten te digiscopen. Later op het strand was er genoeg te beleven tussen het aanspoelsel op het strand. Een hybride Zwarte Kraai en Bonte Kraai, Strandleeuweriken, Vinken en Kepen allen gedigiscoopt. Later op de tweede dag heb ik een uitstapje naar Düne gemaakt. Hier kom je pas echt heel dicht bij de natuur in de vorm van Grijze Zeehonden, die het allemaal wel best vinden wat er nog meer op het strand rondkruipt. Digiscopen heeft hier geen enkele zin. De converter op de 300 mm was ook wat overdreven. De laatste ochtend was een herhaling van de dag ervoor. Düne heb ik overgeslagen, maar de zanglijster op het keurig onderhouden gazon werkte goed mee.

Gedurende het weekeinde van 8 tot en met 10 oktober, had ik het genoegen om een weekeinde op Helgoland te vertoeven. Zowel met de spiegelreflex als met de digiscoop heb ik mij heerlijk uitgeleefd. Op de eerste dag heb ik wat foto's gemaakt met de spiegelreflex. (Canon 30D met 300 mm f/4 en 1.4 extender) Tijdens de overtocht naar Helgoland, bleek er een geweldige vogeltrek gaande te zijn. Tussen de golven vlogen tjiffen, goudhanen, graspiepers, vinken, kepen, veldleeuweriken en een blauwe kiekendief. Sommige vogels landden op het dek waaronder deze Goudhaan. Deze graspieper zocht wel een heel bijzondere plek uit om even uit te rusten. Deze mevrouw begreep niet waarom wij haar fotografeerden. Zo knap was ze nu ook weer niet. Volgens mij heeft ze het niet eens gemerkt. Bij aankomst friemelde het eiland van de Tjiftjaffen Een juveniele slechtvalk vloog een rondje boven de klif De Jan van Genten die op Helgoland broeden waren nog niet vertrokken. De eerste middag slaagde ik er in om enk

Tot ons grote verdriet hebben we vandaag afscheid moeten nemen van onze net 14 jaar geworden Welsh Corgi. Op haar 14e verjaardag, twee dagen geleden, was ze nog helemaal doorgelicht en gezien haar vergevorderde leeftijd kerngezond bevonden. Vannacht werd Wendy een beetje ziekjes, we vonden dat niet alarmerend, omdat onze andere hond Speedy ook een paar mindere dagen had gehad. Vanochtend kreeg ze een elleptische aanval. Op weg naar de dierenarts volgde een tweede aanval waarna Wendy volledig verward was. Haar hartverscheurende gehuil zal ik nooit meer vergeten. Wendy was Wendy niet meer. Op advies van de dierenarts hebben we haar in laten slapen. Bijna 11 jaar heeft Wendy in ons gezin geleefd. Soms wat nuffig en hooghartig en een tikje te eigenwijs. Ze had immers een stamboom en wij niet. De laatste jaren ging het wat minder met haar. Ze werd wat stram in de poten en ze hoefde niet meer zo nodig overal vooraan te lopen. Ze hoorde en zag ook niet zo goed meer, hoewel ik haar er soms va